BLOG KÂH-FE

GEÇ KALMIŞLIĞIMIZ VARDIR MUTLAKA,HER ŞEYDEN BİR ÇOK ŞEYE...   Sabırla yoğrularak bazı geç kalmışlıkların telafisini ödüyor sanki insan. Baksana,kaçtıklarını kovalayarak geçiyor zaman. Bir çok şeyin, her şey denen boşlukta kaybolduğunu görerek,yalnızlığımızla başbaşa kalmak isteyerek tükeniyor kaynaklarımız. Çok sonra farkedilecek bir hayatın,kapısından gülümsüyorum sana. Zemheri gelmeden,içindeki sıcaklığı ile yaşa kalp odalarının. Her yaşın, hayata açılan penceresinden bakarken kendine, hep bir geç kalış sarmasın diye  her şeyden bir çok şeye... Bir hastalık gibi hayata yapışan ertelediklerin;gölgesinde oturamadığın bir ağaç gibi gözünde tüterken ; anlamak için anlaşılmayı,sevmek için sevilmeyi,affetmek için affedilmeyi bekleme meselâ. Platonik olarak takıldığımız mutluluğumuzun,küçük bir çocuğun bir kaçı çürümüş ve düşmüş dişlerini görmek olduğunu bil mesela... Dünya kabul ettiğim senin,pervane gibi dönerken,kendini göremeyişinin hakikatidir güneşin doğuşu. Her günün gelişiyle karşıl

                  Son zamalarda rastgelip belki de sadece komik ve tatlı bulup geçtiğimiz bir haberin iç yüzüne dalacağız bu yazımda. İki ya da kek olup olmadığını sorgulayan İsmail'in bu sempatik felsefesine dalacağız. Hayat,herkese kek olduğunu açıkça söyleyemiyor. Zaten herkes de kek olacak kadar minnoş ve sempatik olamıyor :) Zamir merciine ulaştı diye düşünüp hızlıca giriş bölümü cümlelerimi noktalıyorum .           "Ben neyim? Biz neyiz,kimiz?" sorgulamadan önce ,görmeyenler ve tekrar görmek isteyenler için, sosyal medyada ilgi odağı olan,uğruna besteler yapılan İsmail'in satırlarına bakalım hızlıca;  Bakın bu İsmail ve kedisi;                           Çok minnoş bir kedisi var. İnsanın kedisi oldu mu onu severken gamı kederi unutur sanırdım ama bu başlı başına bir tedavi olamamış malesef. Buyrun kanıtı görelim;  İnternette İsmail'in yedi yaşında olduğu yazıyor. Zaten yazıdaki sabii ahengine bakılırsa tahmin etmek zor değil :) Şey kelimesini ayrı yazabilmes