BLOG KÂH-FE

                         VARLIK VE HİÇLİK        Gece kurduğu alarm çalmamıştı. Ondan dolayı uyanması gereken vakitten geç kalkmıştı. Doğruldu ve elini, yüzünü yıkamak için banyoya gitti. Baynodaki aynaya bakınca kendini aynada görememeşti. Dert etmedi. Yüzünü yıkamak için elini suyun altına koyduğunda su elinde birikmiyordu, akıp gidiyordu. Bunu da dert etmedi. Bir iş için dışarıda yürürken ahalinin yanından geçiyordu. Selam verdi, kimse almamıştı selamını. Çöpün kenarındaki kedi bile almamıştı hatta kedi korkup kaçmıştı ondan. Yine yürümeye devam ederken bir genç ile omuz omuza çarpıştılar, sendeleyip düştü. Gencin onu görmemesine ve çarptıktan sonra sanki hiç bir şey olmamış gibi arkasına bakmadan devam etmesini de dert etmedi. Kendisini hiç olarak görmeye ve çeşitli varlıkların da kendisini  görmemesine alışkındı. O sırada kulağına bir davet geldi. Hayatta herkes onu görmezden gelirken biri onu davet ediyordu. "Davete icabet gerek" dedi. Bu davete öyle direkt gidemezdi. D

             On yaşımda uyandım bugün, çeşitli rüyalarımdan       İstediğim yaşı yaşayabilirim, zaman hafta içi olmadığından        Willy Wonka'nın çikolata fabrikasını gezebilirim mesela        Ya da yüzüm esmerleşene kadar oynayabilirim güneşin altında                 Korumalıklı bir salıncakta bile sallanabilirim ,şuan olduğu gibi        Ve sallanmayı bırakıp girmek istemem içeri         Büyüyüp uslanmak ,hep doğruları yapmak istemiyorum çünki        Bir parkta akşama kadar kaymak ,soğukta bile dondurma yemek varken        Kirlenmek dururken çamurdan kurabiyeler yaparken         Büyüyüp gecelerce uykusuz kalmak yoruyor düşünmekten        On yaşımda uyandım bugün, çeşitli rüyalarımdan        Şimdi özgürüm belki ama yarın büyüyecegim        Evet ,yarın pekâlâ vakur olmam gerekecek         Sorumluluklar tekrar omzuma yüklenecek         Lakin hâla vaktim var ve beni bekler şekerlerim        On yaşımda uyandım bugün,hâla şımarabilirim #Seyyâh        

Dünya... yük müdür insanın sırtına binen, Çekersinde, biter mi hemen ,olup biten Sırtında heybeyse eğer taşıdığın. Düşünsene,sığar mı içine bir karış toprağın. Hayır,hayır soru sormuyorum.Artık sevmiyorum soru sormayı da,soruları cevaplamayı da.İçimde koca bir sessizlik. Ve ben bu sessizlikle yaşamayı öğreniyorum.Hepsi, ama hepsi bu.Sadece bu. Sessizlik... Uzun bir vadide batışı mıdır mihrin, Karanlık gecede vuslatı mıydı yoksa kalbimin Unuttuğum yalnızlığımın,bam telinden kopan , feryadımın eşlik ettiği nağmesiydi belki fırtına başlamadan. Korkuyorum artık,kırmaktan da kırılmaktan da Kaybetmekten de ,yorulmaktan da Giden ben olmayayım ne olur Vazgeçemiyorum diyorum savaşmaktan da...  Ne zaman savaşsam kendimle Yanıyorum,hem de ince ince  Kül olabilsem iyiydi ama  Yanmaktan korkuyorum adeta Hakikat bu ya ,esen her  rüzgarla yanıyoruz hepimiz her defasında. Önümde aksini seyrettiğim gökyüzü ya ; deniz İçinde kaptanının, rotasını aradığı bir gemi ya ;dünya Sana sığındığım en güzel liman

Seni neye benzetiyorum biliyor musun? Küçük bir çocuğun, masum kalbiyle hayran hayran uçurduğu bir balonla meselsin. Elimdesin,mesudum. Sonra bir rüzgar,bir rodos ve ben ipini kaçırıyorum. Gökyüzü seni benden alıyor,ardından bakakalıyorum. Gayrı ne elimdesin,ne de mesudum.... #GECEMAVİŞİM