TEĞAYYÜR-U ZİHNİ (FİKİR DEĞİŞİKLİĞİ)

Dört duvardan bunalınca,diledim temiz nefes almayı

Ve yürüdüm gönlümce, düşünüp belirlemedim rotamı

Zihnimi arındıracak,gönlüme şifa bir mekan arar iken

Heybetlice bir ağaç, açtı bana kollarını

İkindi mesaiden ayrılıp, akşama teslim edecekken vakti

Gökte bir kızıl güzellik, adeta sahne misali

Dedim zaman, bulutların gösteri zamanı belli ki

İçimdeki sahneyi hatırladım sonra,düşüncelere daldım

Kimlere bilet vereyim,sadrımı kim izleyecek

Zihnim o denli dolu ki,konuşsa kim dinleyecek

Ve eğer kişi bîçareyse, zihin yorgunluğundan yana

Başka bir bakış açısıyla devam etmeli yoluna

Başka kararlar almalı,özüne merhamet etmeli

Geleceğe ümitle yönelip,geçmişe sünger çekmeli

Bu meşhur bir sırdır, akl-u selim zevatın sırrı

İnsana her gün kamçı vurur, bu sırrın nagzı (zıttı)

Sırra bir de nâm vermişler, nâmsız ne şey mevcud ki?

Bu tecdîdin (yenilenmenin) nâmı,teğayyur-u zihni

Ve bir silkelenme ile bidâyet (başlangıç)vukû bulur

Her lüzumsuz tevehhüm, nihayete savrulur

Dedim Ey Seyyâh,gezme sehv-i emkinede (yanlış mekanlarda)

 İstikametini düzelt ki ,olasın emniyette

Ve yine dedim ,inanç ile çıkacağım o kuyudan

İnsan inandıktan sonra, farkı olmaz Yusuf'tan

Lakin ziyade bükâ(ağlayış)sıhhatten eder,gamdan kaçın

Peygamberi âmâ bırakmış,oluverirsin darmadağın

Kulluk için göz yaşı da gerek ,bilmez olur muyum?

Fakat derde müdâvemet (devamlılık),gücüne sınır koymaktır Hakk'ın

İşte manevi sıhhati murad eyledik Mevla'dan

Zamana gerek lakin huzur verdi murad dahi 

Ve akşam mesaiden ayrılıp,teslim edecekken geceye vakti,

Gökte bir ışıl güzellik,beyaz perde misali

Dedim zaman,âşıkların teheccüd zamanı belli ki

# Seyyah