BİR SON VAR!

Yüzyıllar boğuşmuş bu nefsin azgın prangalarında,şimdi anlatılacak bir kaç satır mı kâfi gelecek aşılan hududun izahına.

 NEDİR BU DÜŞMANLIK?NEREDEN GELİYOR,NE İLE BESLENİYOR BU GÖZLERİ PERDELEYEN SIR?

Hadd-i zatında yaratılıştan itibaren âlemi saran bu lütfun, bir parçası olmak istemeyen iblis mi perdelenen kinin yegâne sahibi?

Asırlardır devam eden bir mücadelenin içindeyiz.Düşmanımız kim,nerede,ne yapabilir? Sorularını aştık artık.

NASIL VE NEREDEN SALDIRACAĞINI BİLDİĞİMİZ BİR DÜŞMANIN PENÇESİNDE OLMAK ACI VERİCİ DEĞİL Mİ?

TESLİM OLMAK YAKIŞIYOR MU BİZE?

Sanki keşfedilecek bir hakikat varmışta,herkes o yolun yolcusuymuş.Oysa ki hakikat ol kelime olmuş dillerde dolaşan.

Yapmayalım şunu ;ÖZÜMÜZÜ KAYBETMEYELİM.

Kulaklarımda çınlıyor hâlâ,Belçika'da yapılan o yarışmada jüri başkanının ağzından dökülen cümleler.İbret alınmayan tarih,tekerrür etmeye elbette ki muhtaç kalır. Bunu izahata lüzum var mı cidden?

KELLİM KELLİM LA YENFAĞ sözlerini hatırlatmayın bana nolur .

Daha ilk sayfası olmasına rağmen okuduğum bir kitap da;okudukça derinliğini anladığım şu cümleler karşısında sessiz kalamazdım.

"BUGÜN İNSANLIK,CEHENNEMİ BİR UÇURUMUN KENARINDA DURUYOR.BAŞININ ÜZERİNDE ASILI DURAN YOKOLUŞ TEHDİDİ YÜZÜNDEN DEĞİL.ÇÜNKÜ BU TEHDİT HASTALIĞIN KENDİSİ DEĞİL,ONUN BELİRTİSİDİR.İNSANLIĞIN UÇURUMUN KENARINDA BULUNMASI,HAYATIN NORMAL ŞEKİLDE GELİŞMESİNİ SAĞLIKLI BİR BİÇİMDE İLERLEMESİNİ SAĞLAYACAK<<DEĞERLER>>AÇISINDAN İFLAS ETMİŞ OLMASI YÜZÜNDENDİR."

Tamamlanmayan parçalar var tarihin satır aralarından kalan.Çünkü amaç,tamam olmaktan,tamamlamaktan çıkalı baya olmuş herhalde.Anlamıyor mu sanıyorlar.Ne hadlerine...

Bizim buralarda zıvana diyorlar o şeyin adına.

Düşman ben olsaydım eğer;benimde çalacağım ilk kapı "ilim "olurdu.AMA ilmin esası ayakta dururken uğraşacağım emel faydasız olur diye düşünüp edep surlarına dayanırdım.DEMİYORLAR BOŞ YERE; İLLA EDEP İLLA EDEP DİYE...

"Edep bir taç imiş nur-u hüdadan

Giy o tacı emin ol her beladan"

BU SATIRLAR ÜZERİNDE DÜŞÜNMEYE DAVET EDİYORUM SİZİ.ÖYLESİNE DEĞİL BÖYLESİNE DÜŞÜNÜN BİRAZ DA...

Farkettim ki insanlar,çocuklarına ,çocuğum benim çektiğim esareti çekmesin,benim yaşayamadıklarımı o yaşasın diyerek sözde fikir özgürlüğü adı altında konuşmayı,moda adı altında giyinmeyi,gelişmek adı altında okumayı ,öğretmeyi unutuyorlar.

EĞİTİM ÖNEMLİ AZİZİM,ÖYLE HA DEDİN Mİ VERİLMİYOR!ÇOK İSTESEN BİLE 

KARŞINDAKİNİN ANLADIĞI KADARLA YETİNİYORSUN.

Ama bana sorarsanız eğitimden önemli şeyler de var.Öyle olmalı; bunu iktiza ediyor çünkü verilen eğitimin her parçası...

Şimdi bir kıssâ anlatmak istiyorum şu sözlerime.BÖYLE HOP DİYE DAMDAN DÜŞER GİBİ....

Padişah vezire sormuş: Vezir, eğitim mi önemli cibilliyet mi?

Vezir düşünmeden cevap vermiş:

-Cibilliyet padişahım.

Padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış. Duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın...

En iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış. Padişah hayvan eğiticisine sormuş:

-Bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?

- Altı ayda öğretirim padişahım.

 Altı ay dolmuş,huzura alınmış.Padişah:

- Öğrettin mi?

- Öğrettim padişahım.

Saray erkânı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış,tam vezirin önüne gelmiş;

 padişah yine vezire sormuş:

- Vezir eğitim mi önemlidir cibilliyet mi?

 Vezir padişahın sorusuna cevap vermeden  önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Vezir cevap vermiş:

- Cibilliyet padişahım.

Bizlere düşen kıssâ dan hisse alabilmek değil mi ?

Nefis işte binbir türlü prangasından tek başına kurtulmak ne mümkün.

Her şey söylenince, keyfi kalmıyor öğrenmenin.Öğrenmenin sırrı ;içindeki derin giz de saklı bence...

 

Sahi hala var mıdır İSLAM dinini duymayan? diyordum geçenlerde...Boş konuşmuşum özür diliyorum kendimden.

Duyulmasa bile her yerde fısıldayan  eşsiz nağmenin tek bir  adı olmalı,oda belli...

İSLAM muhakkak...

Bakın bir mutluluk getireceğim şimdi size...

              <<<Belki bir tebessüm>>>

 Güzel şeyler,güzel şeylerden bahsedelim hep.Kötülüğü anlatmaya,anlatıp değer kazandırmaya lüzum yok.Yalnız ne zaman sıyrılacağız ruhumuzu yoran bu hengameden?

Neden vazgeçemiyoruz ki dikenlerimizden?

Kayboluyoruz farkında mısınız?

Belki de kaybolmasına izin veriyoruz bizi biz yapan değerlerin.

ADINI DEĞİŞTİRİP,KILIFINA GÜL MOTİFİ İŞLENDİ DİYE Mİ BU DİKENLERE KURBİYYET...

Sizlere o kötü bu iyidir diyecek kadar kendimi kaybetmedim henüz. Her duyduğumuza inanmayacak kadar büyüdük evet...

Fakat her gördüğümüzü yaparak,kendimizden taviz verecek kadar da küçüğüz daha .

Düşmanımız surlara tırmanmıyor artık,

taviz verilen her şeyde ondan bir iz görülüyor adetâ...

LÂKİN UNUTMAK ELDEN BİLE DEĞİL.BİR SON VAR FARKINDA BİLE OLMADAN HERKESİN HAZIRLIK YAPTIĞI...

                          

                                                    ~zeyy~

                                ...Allaha emanet olun ...