KENDİNE UĞRAMAK

İstekleri gözardı etmemek adına .İsterseniz eşlik edebilir sizlere...

NACİZANE EŞLİK EDECEBİLECEĞİNİ DÜŞÜNDÜĞÜM BİR FON

https://youtu.be/JkigOUCOGSg

 

       ~KALPLERE DOKUNABİLMEK İÇİN~

Demiştim ya önceki satırlarım da susmak en anlamlı çare diye.

Evet,susmak güzel hatta çok güzel  ama yeri gelince .

Biz insanlar kıymet bilmek fiilinin hissesinden mahrum kalmışız anlaşılan. Hem de farkında olmadan bu mahrumiyeti kendimize biz yaşatarak ...

Neden mi böyle cümleler kuruyorum şimdi?

Satırlarıma uğradım geçenlerde.Belki de sizler tarafından çoktan unutulmuş satırlarıma ..Bir vefa gösterisi değildi ama bu uğramak işi.Sadece içimden geldi arada bir  kendime uğramak.Sadece bu.

(Kendinize uğrayın arada sırada.Dünya telaşesinden unuttuğunuz kendinize.Yoklayın kendinizi neyi  ne kadar anlamlı yaşayabildiğinize bakın.Düşünün mesela ...) 

Demişim ki...

KELİMELER OLMADAN DA KONUŞABİLMENİN HAYALİNİ KURMUYOR DEĞİLİM diye . 

Düşündüm,düşündüm...Sonra birden  kızdım kendime .

Neden biliyor musunuz?

Çünkü kelimeler olmasına gerek olmasaydı yaratılmazdı zaten bu denli düzen ve tertibat.

Şükretmeyi bilmeyişime kızdım.Var olanla yetinmeyi bilmeyişime.Hep isterken,bir yandan da var olanların kıymetini bilmeyip yakınışıma kızdım.

Her şeyi bilmeye çalışıp,bunları bildiğim halde her fırsatta unutuşuma kızdım.

Kızdım işte ...

Sonra silsem mi ki diye düşündüm.Evet silmek mümkün.Ama şöyle ki  söylediklerimiz ve yaptıklarımızı nasıl geri alamıyor ve adı geçmiş oluyorsa oda geçmişte kaldı diye düşündüm.Ben o fikri düşündüğümü kabulleniyorum.Ama biliyorum ki o fikri düşünmeseydim şimdi ki  fikirlerime asla kavuşamayacak şimdi ki ben olamayacaktım..Belki de aynı fikirle ısrara devam edecektim.

ÇERÇEVEMDE EKSİM KALAN YANIM O KADAR ÇOK Kİ...

İnsanoğlu artık anlamalı ki hatalar kabullendikçe değil, kabullenilip üzerini örtecek en anlamlı esvaplarla tamamlandıkça silinir.Bunu bilmekle değil bunun için çabaladıkça tamam oluyoruzdur belkide.

İnsanoğlu yaratılışı itibari ile bir çok yaratılandan üstün kılınmıştır.Bir çok meziyet ile.

Dil...

Kelimelerin ,başlangıcından yola çıkıp oraya buraya savrularak ayakta durmaya çalışan köprünün çıkış kapısı olan yer hani.

(Bu bir benzetme mi ya ..Neyi neye benzettiğime inanamıyorum bazen)

Biliyordunuz zaten de.Hani tekrar kabilinden :) Unutuyoruz ya  ...

Kelimelerimiz bu kapının arkasına sığınmış izin verilirse çıkıyor .(bu bir mecaz hem de en kapalısından)

 İşte bu anlamlı yolculukta ,verilen bu hikmeti göremeyişime kızdım.

Hayaller kurarız bazen.Var olan şeyin aksine.. Bizi tutan bir şey yok ya hani.Ama duayla süslemedikçe bu hayalleri ,uçuyor sanki her biri.

Bu satırlar kimlerin süzgecinden geçer bilemiyorum ama herbirimizin duasıyla daha da süslenecek bir hayallerimiz olduğunu biliyorum.Duam duanız,dualarınız duam olsun da önümde olan bu duvarlar sizin de bir bakmanız ile rengarenk olsun diye umut ediyorum içimdeki karanlığa inat .

Gerçekleşmesi mümkün olmayan hayaller yoktur aslında istedikçe ve istemeyi bildikçe.Sadece helal ve haram çerçevesi vardır bu hayallerin gerçekleşmesinde.

Şöyle düşünün ki dünya misâli bir duvar var önünüzde.Ve duvarı süsleyecek bir sürü de hayaliniz.O duvarda asılı olabilmeleri için bir çerçeveye ihtiyaçları var.Çerçeveleri yani helal ve haram esmasıyla çizilmiş sınırları olmasaydı, duvarda yani dünya da olmalarının bir anlamı kalır mıydı o resimlerin yani hayallerinizin..

O resimlerin (hayallerin)büyüklüğü size kalmış tabi.Ama pek tabi şunu bilmek gerekir ki resmin büyüklüğü çerçevenin de büyük olmasını iktiza ettirir değil mi?

Resmin(hayallerinizin) büyük olması duvarda(dünyada yada hayatınızda)kaplayacağı yere anlam katmalı değil mi?

Hayaller olmalı ,hep derim zaten.

İnsan hayal etmeden ,dua etmeden nasıl yaşar ki bilmiyorum.

~Bir kaç duam olmasa ben neyim ki~

Bizde (yani çerçevelerle kaplı olan duvarımda) dualarla süslenir hayaller..

Başka türlü düşünemiyorum ki.

Olmuyor zaten.Kime muhtaç olduğunu bilmeden olmuyor.

Olmuyor zaten çerçevenizi aşan resimler koymaya çalıştıkça.

Olmuyor zaten duvarınıza bir daha asla yüzüne bile bakmayacağınız resimleri koymaya çalıştıkça.

Nasıl oluyor biliyor musunuz?

Olana şükrettikçe...

Hayallerinize ancak kendinizin kaldırabileceği bir çerçeveye sığacak bir imkan verdikçe yahut daha ağır çerçeveleri taşımayı bildikçe.

Kendini tanımak bir sanattır,kendine inanmak da öyle.

Kendine uğramak ise  bir hesaplaşmadır,olması icab eden .

Bir bedende vücut bulmuş ruhumuzun, duvarımızı güzel ve anlamlı resimlerle süsleyecek anlayışı,sınırlarını iyi bilen bir yolu olması duasıyla süslerim resmimi.

Evet "resmimi"dedim korkarak.Söylersem kabul edilmeyecek diye korkarak.

Çünkü bu benim hayalim.Bilmem ne kadar dert edinmişimdir kendime  ama.

Şunu biliyorum ki  ümmeti ümmeti diye mübarek gözyaşlarını feda eden efendimiz kadar değil.(Efendimize bir salavat-ı şerife....Hatırlatmak ve hatırlatılmak kabilinden düşünün)

Ama bu derdin zerresinden nasipdar olabildiysem olabildiysek ne mutlu .

Hayatımızda yer kaplayan hayallerimizi anlamlaştırmalı.Ve asıl amacımıza odaklanmalıyız galiba..

Az kelam,çok şükür ile bitirsek mi bu bahsi...

UĞRAMANIZI TAVSİYE EDEBİLİRİM

https://youtu.be/WtTJ4rC1_XQ

"Allah'a emanet olun."

                                             ~zeyy~