İÇİMDEKİ GÖLGE

İnsanın kalbinde tuhaf hisler bıraktıran bir şey bu Madam,görünce karşı koyamıyorsun.Savaş düellosunda karizmanı çizdirecek tarzdan hani.

...........

Yok canım..Abartmıyorum kii..

..............

Evet madam ,gülmeyi seviyorum ama şeyy...

(gözlerini, gözlerine götürür ve biraz bekler)

"Korkuyorum onu kaybetmekten. Biri benden alıp götürecek diye."

Madam?

…..

(derin bir sessizlik.Etrafına bakınır.Saatin kendisi için yapılmış yuvasına. Ses nasıl da bütün odayı kaplıyor diye düşünür.Sonra tekrar cama doğru bakar.Pencereden yansıyan güneş ışıkları gözüne vurur.Karşı taraftaki biblolarda gezdirir gözlerini biraz.

Ardından ...)

"Onu saklamaya karar verdim.Ama nereye?

Kocaman bir sandığım yok ki benim."

"Neden öyle bakıyorsun Madam?"

......

"Sanki kaybetmekten hiç korkmuyormuşcasına."

Madam, biliyor musun varlığına alıştığım bir şeyin yokluğunu çekmek çok acı.

 Onu da kaybedersem ne yapabileceğimi bilmiyorum.

Mavi balonumu gökyüzüne verdim.Özlüyorum onu..

(Gözleri acımaya başlar.Nedenini bilmiyordur.Pekâla başını kaldırıp sorar:)

 

"Özlemek acıtır mı?"

........

 

(Pencereden dışarı bakar.Sokakta koşuşturan çocuklara göz atıp karşıdaki koltuğa oturur.Pencerenin önündeki tek kişilik koyu yeşil koltuk her zaman dikkatini çekmiştir.Ve yanındaki sehpada,tüten dumanıyla bu uyuma eşlik eden çay bardağına bakar bir süre daha...)

"Sâhi, Kabmaz'a yolculuk ettiğimizde arabanın arkasından koşan çocukları hatırlıyor musun Madam?

...............

Gözlerinde heyecanın verdiği gülümseme vardı.Onları gördükçe benim heyecanım da arttı sevincimde."

(Durur ve alçak ses tonuyla ve fazlaca merak ile )

"Madam, gülümsemek biter mi ?

                    ya bana kalmazsa...

(Paylaşmaktan korktuğu için utanır.Ve yanakları al al olur.Acaba Madam beni yanlış anlamış olabilir mi ki diye düşünür.Ama o diğerleri gibi değildi.Çocuk sonra vazgeçer zaten bu düşüncesinden.

  Ve.. )

"Dondurma yemeyi sevmediğim halde onlara eşlik etmek için yalayarak başlayıp ısırarak devam ettiğim karadutlu dondurmanın tadı hala ağzımda."

( Kokusu burnuna geliyordur sanki.İyice burnunu çeker ve sonra...)

"Biliyor musun Madam , orada herkes mutluydu ve gülümsüyordu. Ama herkes, anlayabiliyor musun herkes."

...........

"Ne garip şey doğrusu, hatırlamıyor musun beyaz önlüklü kadının söylediklerini ..

"Yeşili seviyorum" demişti ve bana bakarak gülümsemişti.

 O odadan çıktıktan sonra ,onun birkaç ay içinde öleceğini duyduğumda, hâlâ gülümsediğini görmek beni çok etkilemişti.

" Madam, gülümsemek insanın içine umut veriyor doğrusu."

"Bazı insanlar çok güzel gülümsüyor dimi. Onların sırf bu yüzden yaratıldıklarını düşünmüyor değilim Madam.

(Ama gölgelerin gülümsemesi belli olmaz ki...Olsundu,o gülümsediğini bilse yeterdi.)

 Onlar gülümsedikçe dünya daha güzel bir yer olacak ve bir gün güzellik, gülümseme ile ölçülecek. 

(Sonra sessizce gülümsemeye başladı.Vitrindeki kenarı kırık aynadan kendine baktı bir süre.Ve sonra:)

"Madam, bir şey daha var sana söylemem gereken.."

(Bir gıcırtı sesi gelir, ikisi de arka tarafına doğru yönelir ve çocuk telaşla.."

"Aaaaa.."

(Tekrar arkasına bakar ve elleri ile yeşil koltuğu sıkıca tutar..) 

Kapı kapanacak, gitmem lazım Madam.Yine görüşürüz..

(Sonra alışıldık bir sessizlik devam eder.Ve saatin sesi  bütün odayı kaplar.)